Een tien geven, mag dat? Onlangs is een student
aan Avans afgestudeerd met een tien (ja, een 10!) waarop commotie onstond.
Hoezo een tien? Niemand is toch perfect? Kan dat niet gewoon een acht of in het
uiterste geval een negen zijn?
Volgens mij is een tien heel goed verdedigbaar,
zelfs academisch noodzakelijk. Als je onderwijs goed is ingericht (wat bij
Avans het geval is, getuige de constante score van excellentie -nou ja, laten we even aannemen dat dat een intern valide onderzoek was), zorg je voor
concrete leerdoelen, voor relevante oefeningen en toetsen die op de genoemde
concrete leerdoelen zijn afgestemd. De onderwijskundige John Biggs noemt dat
Intended Learning Outcomes, een voorwaarde voor effectief en veilig leren. Haal
je alle leerdoelen en is je schaal 1-10, dan is een tien dus een logisch
cijfer. Haal je alle leerdoelen maar krijg je een 8, dan klopt je schaal niet
of dan zijn je leerdoelen en assessments onvoldoende op elkaar afgestemd of
onmeetbaar. En onmeetbare doelen stellen, dat is dus niet wetenschappelijk;
eerder intuitief bevoogdend. Zoals Calvijns geloofsovertuiging dat de mens
nietig is en nooit in verhouding tot God kan staan. Kennelijk waart dat spook
van minderwaardigheid nog steeds rond, zelfs in onderwijs- en wetenschappelijke
kringen. Ik vind dat verontrustend, om niet te zeggen eng.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten